من لیوناردو داوینچی هستم!

نابغه ی قرن!

در زندگیم هرگز فرصت شوخی  نداشتم!

من ماشین های پرنده را طراحی کردم.

مجسمه ساختم،نقاشی کشیدم

و خیلی کارهای دیگر که شما نمی دانید

اما مهم تر از همه اینکه من مونالیزا را کشیدم

با لبخندی که هیچ کس معنایش را نمی داند،حتی خودم

میبینید چه طور بعد از مرگم سر کارتان گذاشتم؟

این هم به تلافی همه ی شوخی هایی که هرگز فرصتش نبود!  

بیچاره ما ها!!!
اگه تیپ بزنیم بریم بیرون میگن با کی قرار داری ؟
اگه لباسای معمولی بپوشیم ، میگن اصلا سلیقه نداری !
اگه زیاد بگیم دوست دارم میگن بازم چه نقشه ای تو سرته ؟
اگه نگیم دوست دارم ، میگن پایه کسی دیگه وسطه ؟
اگه زیاد بهشون زنگ بزنیم میگن اعتماد نداری؟
اگه یه مدت زنگ نزنیم میگن مثل اینکه سرت خیلی شلوغه !
اگه تو خونه زیاد بخندیم میگن دیوونه شدی !
اگه نخندیم میگن چه مرگته لندهور !
اگه شام بخوایم میگن همش به فکر شکمشه ! ، اگه نخوایم میگن ذلیل مرده معلوم نیست با کی شام کوفت کردی !
ولی هرچی میگن بذار بگن که ما کارمون درسته !!!!!

دیکشنری متحرک:

از این به پس به جای واژه ی بیگانه ی اینترنت بگویید پارک کودکان!!!

طبق نمونه بخوانید:

مسنجر = پیامبر

کانکت = وصال

اکانت =  چیز وصل کن!

چت روم = جوادآباد!

آرشیو = دفتر خاطرات

آیکن = شکلک!
 = هششششششششششششه!                                  
(buzzباز(